OVER MIJ

In het kort:
Vlotte schrijfstijl / houdt van bijvoeglijke naamwoorden /
Motto: Het kan altijd beter / Houdt eigenlijk niet van drukte / Is geboren in Drenthe

Heb je de tijd en wil je iets uitgebreider lezen over mij? Lees dan verder.

Al op jonge leeftijd schreef ik dagelijks wat ik had meegemaakt. Samen met mijn broer en zus kregen we een schrift van onze ouders, waarin we op een zo mooi mogelijke wijze onze activiteiten van die dag noteerden. Niet alleen ervaringen, grappen, blunders en het bezoek aan toeristentrekpleisters werden op papier gezet, maar ook de papieren toegangskaarten, strandzand, papiertjes van koekjes en suiker en buitenlands geld werd met plakband stevig in het schriftje geplakt. Als de zomervakantie bijna ten einde kwam, vonden we ieder ons eigen dagboek het mooist en het meest gedetailleerd.

De uitdaging om op een interessante en verfraaide manier te schrijven zette zich voort in het dichten. Op de basisschool nam ik deel aan menig dichtwedstrijd. Ik nam het op tegen de babyboomers. Ik had gewonnen met mijn ‘Krabjeskat’ en werd uitgenodigd om in de plaatselijke bibliotheek ‘de aanmoedigingsprijs’ in ontvangst te nemen. Een zilveren pen en een gedichtenbundel. Geen prijzengeld. Toen ik had gehoord dat ik mijn prijs in ontvangst mocht nemen, droomde ik dat ik wel eens het rijkste meisje van de klas kon worden. Helaas, ik had het nog niet gemaakt als dichteres.

Succesvol zijn was toch niet zo snel mogelijk als dat ik dacht. Mijn gedichten bundelde ik voor later en ik besloot mij te verdiepen in het schrijven van liedjes. Ik zong regelmatig een liedje voor vijf euro als mijn vader als accordeonist en zanger weer eens moest optreden met mijn zus en broer als zangeres en drummer. Family heette de band, dus ik kon ook af en toe eens meezingen. Met mijn ‘oh wat heb jij een lage stem voor zo’n klein meisje’ probeerde ik het Junior Songfestival te winnen met mijn eigen geschreven nummer: ‘Steeds weer’. Ik mocht naar Hilversum en auditie komen doen, de tweede ronde door! Helaas. “Leuk nummer, maar heb jij dit echt wel zelf geschreven?” Inderdaad met wat hulp van mijn muzikale vader heb ik dit gemaakt, maar ook ik als 12-jarige kon best romantisch over de liefde schrijven!

Ik kwam tot de conclusie dat als ik een succesvol schrijfster wil worden ik eerst eens wat meer basis moest hebben en gewoon een opleiding moest volgen, net als ieder ander. Na het VWO aan het Carmelcollege Emmen ben ik Communicatie- & Informatiewetenschappen gaan studeren. Dat was mijn ding. Marketing, Reclame, Communicatie, Schrijven, Designen, alles kwam aan bod. Na het behalen van mijn bachelor wist ik het: Ik ga Journalistiek studeren. Ik werd gewaarschuwd voor de zware master en een moeilijke toelating, maar ik wilde het toch proberen. Twee maanden later, hoorde ik dat ik deel mocht nemen aan het masterprogramma Journalistiek. Professionals uit het echte veld, stoomden ons klaar voor het echte werk door een intensieve praktijkbegeleiding. Pitchen, deadlines, redactieweken, multimediale producties, online content, onderzoeksartikelen, achtergrondartikelen, columns, cameraproducties en radio, alles is aan bod gekomen.

Met de kennis van nu had ik graag nog heel even twaalf willen zijn om hier en daar de teksten van toen hier en daar wat aan te passen.

Mijn doel? Met mijn mediaproducties de wereld een beetje begrijpelijker, inzichtelijker en mooier te maken. Ik ben tekstschrijver, journaliste, muzikant en kan misschien van toegevoegde waarde zijn voor uw bedrijf.